معنی خوش صحبت در فرهنگ فارسی عمید

خوش سخن، شیرین سخن، خوش گفتار

معنی خوش صحبت در لغت نامه دهخدا

خوش زبان. خوش کلام. شیرین بیان. شیرین زبان، خوش معاشرت

خوش گفتار آنکه خوش گفتار بود نیکو سخن: (خیلی خوش برخورد و خوش صحبت است)

خوش زبان، خوش سخن، خوش کلام، خوش گفتار، خوش محضر، شیرین زبان، شیرین گفتار، شیرین کلام، نیک محضر، نیکوبیان، متضاد: بدصحبت

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خوبرو، زیبا، خوشگل

(خوَشْ / خُشْ صُ بَ)

خوش زبانی. خوش تقریری. خوش سخنی، خوش معاشرتی. خوش رفتاری:
گرچه باناز امامی است به همسایگیت
تو ز خوش صحبتیش باطرب و بانازی.
سوزنی

(خوَشْ / خُشْ رَ)

خوش شکل. خوشگل. خوبروی. زیباروی: ناگاه دو مرغ دیدم بغایت خوش صورت که از هوا درآمدند. (قصص الانبیاء)

(خوَشْ / خُشْ صِ)

آنکه صفت خوب دارد. با صفات نکو:
ما چو شطرنجیم اندر برد و مات
برد و مات ما ز تست ای خوش صفات.
مولوی

(خوَشْ / خُشْ صَ / صُو)

خوش آواز. خوش نغمه. خوش صدا. خوش آهنگ

خوش گفتاری نیکوسخنی